Vertuizen, 19-05-21

Support Magazine; Leven, wonen en werken.

Vertuizen, oftewel: in je huis verhuizen. Wat ongeveer half Nederland deed toen we door corona ineens massaal hele dagen thuis kwamen te zitten en alle gekleurde muren, verlepte huiskamerplanten en de canvassen aan de muur ineens met een ongekende vaart op ons afkwamen. Het is dan ook niet gek dat het
aantal nieuwe gebruikers van Pinterest is toegenomen met tien procent. Ongeveer een jaar voordat corona ongewenst de Nederlandse grens passeerde besloot ik om een muur blauw te verven. Heel erg blauw. Koningsblauw om precies te zijn. Paste leuk bij mijn roestkleurige velvet bank. Althans, dat is wat het digitale prikbord (Pinterest) mij liet geloven. En ik moet zeggen: niets was minder waar. Totdat ik ineens heel veel naar die muur moest kijken. Bizar hoe bepaalde kleuren op je af kunnen komen. En dus stortte ik mij opnieuw in de wereld van Pinterest. Deze keer met een nieuwe doel: rust en koelte. En daarvoor moest allereerst die blauwe muur weer wit.

Klussen met twee linkerhanden is lastig, maar zonder handen is dat nóg lastiger kan ik je vertellen. Ik bel mijn beste vriendin én klus-koningin Marlon. “Hé schatje, met mij. Als ik nou spullen en eten regel voor vanavond, kom jij dan mijn blauwe muur weer wit verven…?” Vraag ik hoopvol. “Wat? Ben je nu alweer klaar met blauw? Dat zit er nog geen jaar op!” Roept ze door de telefoon. Marlon heeft de muur destijds ook blauw voor me gemaakt dus ik weet nu even niet of ze mijn vraag grappig of irritant vindt. “Eh… ja.” Zeg ik zacht. “Ik snap je wel”, zegt ze. “18:00 bij jou vanavond?” “Ik haal sushi!” Roep ik enthousiast.

Een paar uur later staan we, gewapend met verfkwasten, te kijken naar de blauwe muur en ik besef me dat ik over weinig dingen zo zeker ben geweest als dit. Ik zet de muziek aan, draai het volume omhoog en op het ritme van Rihanna reageren we al onze haat-aan-jongens af op de koningsblauwe muur. Na een tijdje roept Marlon: “Waar is het andere blik?” Ik kijk haar vragend aan. “Het tweede blik verf!” Roept ze.“Dit is toch niet alle verf?” “Jawel”, zeg ik zenuwachtig. “Gewoon een litertje.” Marlon slaat haar handen voor haar ogen en begint te lachen. “Eef, over deze blauwe kleur moeten minimaal drie witte lagen. Met dit litertje bedekken we nog niet eens de hele muur. Dat wordt morgen weer sushi vriendin.”