Vakantie editie: Parijs

Support Magazine; Vakantie editie

“Hey zussen, zullen we deze zomer samen op vakantie?” Vraagt Tess in onze groeps-app ‘Sisterpact excl’. Die ‘excl.’ staat voor: zonder vriendjes. Tess (23), Noor (21) en ik hebben ook een inclusieve groeps-app, alleen daar zit sinds juni geen aanhang meer in. “Ik had alleen ook al aan Marlon beloofd om ook met haar een
vakantie te boeken, vinden jullie het anders leuk als zij ook meegaat?” Stuur ik terug. “Zullen we anders allemaal één vriendin meenemen?” Stelt Noor voor.

En zo vertrokken we een aantal weken later met twee auto’s, vijf krultangen, veel te veel kleren, één duwrolstoel en acht meiden richting Frankrijk. In Lille had ik een Instagram-waardige AirB&B geboekt waar we de eerste avond heerlijk hebben gegeten, cocktails gedronken en tot laat nog in ons mini zwembadje
hebben gedobberd totdat onze tenen en vingers helemaal waren verrimpeld.

Op dag vier besloten we een dagje naar Parijs te gaan met het openbaar vervoer. We zochten precies uit welke metro en trein we moesten hebben en die ochtend stond iedereen (wonder boven wonder) om 09:00 uur klaar voor vertrek. Eerst vijf minuutjes lopen naar de metro en daarna nog twee uurtjes met de trein, dan zouden we mooi rond 12:00 uur aan de koffie kunnen zitten met uitzicht op de Eiffeltoren. Ik ging mee in mijn Quickie duw-rolstoel en om beurten zou iedereen mij een uurtje duwen.

Eenmaal aangekomen bij de metro pak ik met Tess de lift naar beneden, lopen we door de poortjes en kunnen we super makkelijk in een keer de metro inrijden met de rolstoel. Na ongeveer een kwartiertje stappen we weer net zo makkelijk uit. Terwijl de rest de roltrap naar boven pakt, staan Tess en ik voor de lift te wachten. “Hij duurt wel lang hè?” Zeg ik. Tess kijkt op van haar mobiel en drukt nog een keer op het liftknopje. Dan komt er een schoonmaker naar ons toe. “It’s broken.” Zegt hij. Tess en ik kijken elkaar aan. Lekker dan. Tess pakt haar mobiel en belt Noor. “Kunnen jullie allemaal even naar beneden komen?”

“Oke, Noor pakt voor, Fleur links, ik rechts en Marlon komt achter ons staan, we kunnen dit!” Zegt Tess. Iedereen gaat paraat staan en langzaam duwen we de rolstoel de roltrap op. Heel even voel ik hem
wegglijden, maar dan stabiliseert hij en gaan we met z’n alle omhoog. “We got your back baby.” Zegt Tess glimlachend.

Om 12:00 uur zaten we heerlijk aan de koffie met uitzicht op de Eiffeltoren.